Wetenschappers ontdekten in 2017 een vreemd uitziende bezoeker in ons zonnestelsel. Hij versnelde op onverklaarbare wijze.
Het wordt een ijslichaam genoemd “Oumuamua, wat zich ruwweg vertaalt naar “boodschapper van ver” of “ontdekkingsreiziger” in het Hawaïaans, was anders dan elk ander object dat in het zonnestelsel werd gezien. Hij leek ongewoon lang en dun, als een sigaar; Het had een roodachtige kleur en creëerde geen veelbetekenende staart. Met meer informatie zeggen planetaire wetenschappers nu dat het interstellaire object “pannenkoek” of plaatvormig is.
Zoals te verwachten, is het eigenlijk een ijskomeet, geen buitenaards ruimtevaartuig. En onderzoekers hebben nu een vrij goed idee waarom het versnelde toen het onze kosmische buurt doorkruiste. De verklaring is eenvoudig, zeggen ze:
Terwijl de zon de komeet verwarmde, liet het ijzige lichaam een specifiek gas vrij, dat het geprojecteerde traject van Oumuamua door het zonnestelsel versnelde en veranderde.
Onderzoekers Jennifer Bergner en Daryl Seligman publiceerden onlangs hun bevindingen(Opent in een nieuw tabblad) in Wetenschapsmagazine natuur. De interpretatie was oorspronkelijk het idee van Bergner.
De enorme komeet die door ons zonnestelsel raast is 85, ja 85, mijl breed
“Het mooie van Jenny’s idee is dat het precies is wat er zou moeten gebeuren met interstellaire kometen”, zei Seligman in een verklaring.(Opent in een nieuw tabblad). “We hadden al die stomme ideeën, zoals waterstofijsbergen en andere gekke dingen, en dat is gewoon een meer algemene verklaring.”
In 2017 hebben astronomen het stellaire object Oumuamua gedetecteerd en gevolgd met behulp van de Pan-STARRS1-telescoop van de Universiteit van Hawaï.
Krediet: ESO/K.Mech et al
Een vreemde snelle komeet
Oumuamua was niet alleen een merkwaardig object vanwege zijn ongebruikelijke vorm. Het was ook de eerste waargenomen bezoeker van buiten ons zonnestelsel, waardoor het de unieke “interstellaire” bijnaam kreeg. Wat nog belangrijker is, het gedroeg zich niet zoals andere kometen, die grotendeels uit ijs bestaan. Wanneer andere kometen relatief dicht bij de zon komen, zorgt de hitte ervoor dat ze een spoor van waterdamp, gas en stof afschieten, waardoor een iconische coma of staart achterblijft die het object kan verplaatsen of voortstuwen. Maar de kleine ‘Oumuamua, slechts ongeveer 115 meter lang, kon niet zoveel water schieten en astronomen konden geen staart zien.
dus wat gebeurde er?
Bergner, een scheikundige aan de University of California in Berkeley die ijskoude ruimtevoorwerpen bestudeert, en Seligman, die planetaire wetenschappen onderzoekt aan de Cornell University, suggereren dat de komeet waterstofgas in de ruimte heeft uitgestoten. Uiteindelijk gaf dit de Comet een versnellende kick.
Het pad van komeet ‘Oumuamua door ons zonnestelsel.
Credits: ESA/Hubble/NASA/ESO/M. Kornmesser
De ruimte wemelt van de straling. Wanneer deze straling het waterijs raakt, produceert het waterstof, dat vervolgens vast komt te zitten op of net onder het oppervlak van de komeet. Uiteindelijk, toen zonlicht Oumuamua trof, liet het het gas vrij.
“Voor een komeet met een diameter van enkele kilometers zou het uitgassen van een heel dunne korst in verhouding tot het grootste deel van het lichaam, dus qua samenstelling en in termen van versnelling zou je niet noodzakelijkerwijs verwachten dat dit een waarneembaar effect is,” zei hij. . “Maar omdat ‘Oumuamua zo klein was, denken we dat hij al genoeg kracht produceerde om die versnelling te versnellen.“
Wil je meer kennis Wordt technisch nieuws rechtstreeks in je inbox bezorgd? Abonneer u op de beste nieuwsbrief van Mashable Vandaag.
Andere zonnestelsels hebben zeker ook snelle ijzige lichamen. Het heelal zit immers vol met water. Met grotere en meer geavanceerde telescopen(Opent in een nieuw tabblad), die dit decennium online komt, zullen astronomen waarschijnlijk meer van deze buitenaardse interstellaire bezoekers ontdekken. Nee, het zijn geen buitenaardse wezens, en misschien zullen ze dat ook nooit worden. Maar ze fascineren reizigers uit de verre werelden van ons sterrenstelsel.